Aken, Frank van

Tenor Frank van Aken wordt gerekend tot de belangrijkste internationale heldentenoren en ontwikkelde zich tevens in het Italiaanse en Russische repertoire. Frank studeerde in Utrecht en bij de operastudio van het Koninklijk conservatorium in Den Haag. Sindsdien studeert hij bij James McGray. Frank debuteerde in 1995 als Mcduff in MacBeth bij De Nederlandse Opera in Amsterdam, gevolgd door zijn debuut als Cavaradossi in Rome. Met vaste engagementen bij Theater Meiningen en de Deutsche Opera am Rhein in Düsseldorf zong Frank rollen zoals Lohengrin, Florestan, Bacchus, Siegmund en Parsifal. Vervolgens was Frank verbonden aan de Opera Frankfurt waar hij rollen zong zoals Tannhäuser, Parsifal, Tristan, Siegmund, Hermann in Pique Dame en Luigi in Il Tabarro en had groot succes met Einsiedler in Simplicius Simplicissimus, Alexej in Der Spieler en als Fürst Wassili Golizyn in Chowanschtschina. Zijn operarepertoire omvat verder partijen als Aegisth in Elektra, Laca in Jenufa, Erik in Der Fliegende Holländer, Max in Der Freischütz, Tristan in Tristan und Isolde, Otello en Maurizio in Adriana Lecouvreur. Met gastoptredens zong Frank o.a. Tannhäuser bij de Bayreuther Festspiele, aan het Gran Teatro del Liceu in Barcelona, bij het Festspielhaus Baden-Baden, de Wiener Staatsoper, in Santiago de Chile, bij de Opera Boedapest en de Semperoper Dresden. Frank debuteerde aan de Scala van Milaan als Siegmund in Die Walküre en met dezelfde rol, met enorm succes, bij de Metropolitan Opera in New York. Hier speelde hij in 2014 nogmaals de rol van Sergei in Lady MacBeth of Mensk. In het opera- en concertrepertoire werkte Frank met dirigenten als Kiril Petrenko, Daniel Barenboim, Asher Fisch, Lawrence Foster, Daniel Harding, Christian Thielemann, Frans Welser-Möst, Sebastian Weigle, Rani Calderon en Stefan Stoltesz. In het seizoen 2016-2017 zijn o.a. gepland de rol van Alexej in Der Spieler bij de opera Frankfurt, de Tambourmajor in Wozzeck bij de Nationale Opera in Amsterdam en de titelrol van Otello bij het Nationaltheater van Weimar.

maart 2017